Εγκύκλιος ἐπί τῆ λαμπροφόρῳ ἡμέρᾳ τῆς Ἀναστάσεως

  • 30/06/2011

Πρός τόν ἱερό κλῆρο
τίς μοναστικές ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.

«Δεῦτε λάβετε φῶς,
ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός».

Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά, Μέσα στήν ἁγία Γραφή οἱ ἔννοιες «σκότος», «νύξ» καί «ἡμέρα» ἐκτός ἀπό τήν κυριολεκτική σημασία τους ἔχουν καί ἀλληγορική σημασία. Ἔτσι τό σκοτάδι ταυτίζεται μέ τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας καί ἡ ἡμέρα ταυτίζεται μέ τό κράτος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Χαρακτηριστικά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, θέλοντας νά προτρέψει τούς Ρωμαίους νά ἀπαρνηθοῦν τήν ἁμαρτία καί νά εἰσέλθουν στό φῶς τοῦ Θεοῦ γράφει: «ἡ νύχτα, ὅπου νά εἶναι φεύγει, καί ἡ ἡμέρα κοντεύει νά ἔρθει. Γι’ αὐτό ἄς πετάξουμε ἀπό πάνω μας τά ἔργα τοῦ σκότους κι ἄς φορέσουμε τά ἔργα τοῦ φωτός» (Ρωμ. 13,12) καί στούς Θεσσαλονικεῖς, γιά τόν ἴδιο λόγο, μέ ἔμφαση γράφει: «εἶστε ὅλοι σας ἄνθρωποι τοῦ φωτός καί τῆς ἡμέρας. Δέν ἀνήκουμε στή νύχτα οὔτε στό σκοτάδι» ( Α’ Θεσ. 5, 5-6).

Σκοτάδι καί φῶς, νύχτα καί ἡμέρα, ὡς πνευματικές καταστάσεις βρίσκονται σέ συνεχῆ πολεμική μέ πεδίο μάχης τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος μετά τήν ἐκδίωξή του ἀπό τόν παράδεισο εἰσῆλθε σέ μιά παρατεταμένη περίοδο πνευματικοῦ σκότους, πού ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό. Ὅσο ἀπομακρυνόταν ἀπό τόν Θεό, τόσο εἰσερχόταν στό κράτος τοῦ σκότους. Ἔφτασε δέ σέ σημεῖο νά θεωρεῖ ὡς φῶς τό σκοτάδι καί νά θεωρεῖ τήν παραμονή του στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας ὡς φυσιολογική κατάσταση.

Ὅλα αὐτά μέχρι πού ἐνηνθρώπισε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ἦλθε στή γῆ καί φώτισε μέ τό ἄκτιστο φῶς του τά πιό ἀπόκρυφα σκοτεινά σημεῖα τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως προφήτευσε ὁ μεγάλος προφήτης Ἠσαΐας: «ὁ λαός πού βάδιζε στά σκοτάδια εἶδε ἕνα
λαμπρό φῶς» (Ἡσ. 9,1) τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος μέ τό φῶς Του συνέτριψε τό κράτος τοῦ σκότους καί ὁδήγησε τόν ἄνθρωπο στό φῶς. Ὅπως πολύ ὄμορφα ἀκούσαμε σήμερα στήν εὐαγγελική περικοπή, ἡ ὁποία εἶναι δανεισμένη ἀπό τό κατά Ἰωάννη ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Αὐτός-ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ-ἦταν ἡ ζωή καί ἦταν ἡ ζωή αὐτή τό φῶς γιά τούς ἀνθρώπους. Τό φῶς αὐτό ἔλαμψε μέσα στοῦ κόσμου τό σκοτάδι…Ἦταν τό ἀληθινό φῶς, πού καθώς ἔρχεται στόν κόσμο φωτίζει κάθε ἄνθρωπο». (Ἰωάν. 1,4-5 καί 9). Εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου καί ὅποιος τόν ἀκολουθεῖ δέν πλανιέται στό σκοτάδι, ἀλλά ἔχει τό φῶς τῆς ζωῆς»( Ἰωάν. 8,12). Ὅσοι τόν πιστεύουν καί τόν ἀκολουθοῦν μεταβάλλονται ἀπό υἱούς τοῦ σκότους σέ υἱούς τοῦ φωτός. Σέ φωτόμορφα τέκνα Του. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ τούς δίδει τή χάρη καί τή δύναμη νά ἀρνηθοῦν τό κράτος τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί νά εἰσέλθουν στή χώρα τοῦ φωτός.

Ὁ Χριστός φανερώθηκε στόν κόσμο ὡς φῶς, ἔζησε στόν κόσμο ὡς φῶς, καί ἀνελήφθη ἐκ τοῦ κόσμου ὡς φῶς. Ἀκόμα καί στόν τάφο ἔλαμψε, φωτίζοντας μέ τό φῶς Του τούς κεκοιμημένους. Τά πάντα πληρώθηκαν μέ φῶς Χριστοῦ. Πόσο ὄμορφα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν ἀναστάσιμο κανόνα του μᾶς τό περιγράφει: «Τώρα ὅλα γέμισαν μέ φῶς, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια». Ὁ κενός τάφος ἔγινε πηγή φωτός, φωτός ἀνεσπέρου, ἀτελευτήτου, ἀκτίστου, φωτός ἱλαροῦ, ἐλπιδοφόρου, χαροποιοῦ.

Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά, ἡ ἐφετεινή Πασχαλιά βρίσκει τήν πατρίδα μας σέ μιά ἀπό τίς κρισιμώτερες φάσεις τοῦ νεοελληνικοῦ βίου της. Σκότος ἐπέπεσε στήν μικρή Ἑλλάδα μας. Στίς δύσκολες αὐτές ἡμέρες πού διερχόμαστε, ἡ μοναδική ἐλπίδα μας γιά νά ξεπεράσουμε τίς ὅποιες κρίσεις μας εἶναι τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Αὐτό τό φῶς ἔχει τή δύναμη νά ἀνανεώσει τήν ἐλπίδα, νά καρποφορήσει τήν ὑπομονή, νά στερεώσει τήν πίστη. Αὐτό τό φῶς νικάει τόν θάνατο καί γεννάει τή ζωή. Αὐτό τό φῶς ἀναπλάθει ἀπό τήν τέφρα.

Γι’ αὐτό, παιδιά μου συνέλληνες, μήν ἀπελπίζεστε. Σηκῶστε τό κεφάλι ψηλά καί ἀντισταθεῖτε. Ἀντισταθεῖτε σέ ὅλους αὐτούς πού θέλουν νά πνίξουν τήν ἐλπίδα μας καί νά ξεριζώσουν τήν πίστη μας. Σέ αὐτούς πού προσπαθοῦν νά μαράνουν τό χαμόγελο στά χείλη μας καί νά ἁπλώσουν τό σκοτάδι στήν πατρίδα μας. Ἄς ἀντισταθοῦμε μέ μιά ἁγία ἀντίσταση καί ἄς παλέψουμε γιά νά οἰκοδομήσουμε τήν πονεμένη νέα Ἑλλάδα μας στά θεμέλια πού ἔχτισαν οἱ πρόγονοί μας καί με γαλούργησαν. Στά θεμέλια πού
λέγονται Ὀρθοδοξία καί Ρωμιοσύνη.

Ἀδελφοί μου, Λαμπρή ἡμέρα ἡ σημερινή, ἡμέρα, πού δέν χωροῦν ἀπογοητεύσεις καί ἀπελπισίες. Ἀφοῦ ἀνέστη ὁ Χριστός στίς ἐκκλησιές μας καί στίς καρδιές μας, θά ἡττηθεῖ τό σκότος, θά καταποντιστεῖ ὁ θάνατος, θά θριαμβεύσει ἡ ζωή. Γι’ αὐτό ἀφῆστε τίς καρδιές σας ἐλεύθερες νά γεμίσουν μέ τό χαροποιό ἐλπιδοφόρο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του. Καί ἀφοῦ συγχωρήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί δώσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης, ἄς ψάλλουμε μέ ἐλπίδα μέ στεντορεία φωνή: «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Μέ πολλές πατρικές
ἑόρτιες εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
καί πνευματικός
πατέρας σας
Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν
& Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ