Κήρυγμα Κυριακής Δ´ Λουκά | 13 Οκτωβρίου 2024
- 12/10/2024
Λουκᾶς 8:5-15 (Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέως)
Ἀκούσαμε σήμερα τὴν παραβολὴ τοῦ Σπορέως. Οἱ παραβολὲς εἶναι διηγήσεις μὲ εἰκόνες ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωή, ἀλλὰ κρύβουν μεγάλες ἀλήθειες. Ὁ Κύριος συχνὰ χρησιμοποιοῦσε παραβολές, γιὰ τὶς ὁποῖες ἔπαιρνε εἰκόνες, σκηνὲς καὶ παραδείγματα ἀπὸ τὴ φύση, τὸ ἐμπόριο, τὴν ἀγορά, τὴ γεωργία, ἀλλὰ καὶ ἁπλοῦς ἀνθρώπους, ὅπως τοὺς βοσκοὺς καὶ τὶς νοικοκυρές. Μὲ τὶς παραβολὲς κάνει ἁπλᾶ τὰ θεολογικὰ μηνύματα καὶ κρύβει τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς περίεργους.
Ἡ παραβολὴ αὐτὴ μᾶς παρουσιάζει τὴν ἁπλῆ εἰκόνα τοῦ γεωργοῦ ποὺ βγαίνει, γιὰ νὰ σπείρει τὸ χωράφι του. Ὁ γεωργὸς σπέρνει καὶ ἄλλοι σπόροι πέφτουν κοντὰ στὸν δρόμο καὶ τοὺς τρῶνε τὰ πουλιά· ἄλλοι πέφτουν σὲ ἔδαφος μὲ πέτρες, ἀλλὰ ἡ ρίζα τους δὲν μπορεῖ νὰ προχωρήσει πρὸς τὰ κάτω, γιατί δὲν ὑπάρχει ὑγρασία, καὶ γι’ αὐτὸ γρήγορα ξηραίνονται· ἄλλοι πέφτουν στὰ ἀγκάθια, ἀλλὰ τὰ ἀγκάθια φυτρώνουν μαζὶ καὶ πνίγουν τοὺς σπόρους· ἄλλοι τέλος πέφτουν σὲ καλὸ ἔδαφος, φυτρώνουν καὶ ἀποδίδουν καρποὺς ἑκατὸ φορὲς περισσότερους.
Ὅταν ὁ Κύριος τελείωσε τὴν παραβολή, οἱ μαθητές του τὸν ρώτησαν τί σημαίνει αὐτὴ ἡ παραβολή. Τότε ὁ Κύριος τοὺς ἐξήγησε: Σὲ σᾶς ἔχει δοθεῖ νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Στοὺς ὑπόλοιπους αὐτὰ δίνονται μὲ παραβολές, γιὰ νὰ κοιτάζουν καὶ νὰ μὴ βλέπουν· νὰ ἀκούουν, ἀλλὰ νὰ μὴ καταλαβαίνουν. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι μόνο γιὰ κάποιους ἐκλεκτούς. Ἁπλῶς οἱ παραβολὲς ἔκρυβαν ἀπὸ τοὺς ἀναξίους τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ὅσους δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν, γιατί δὲν ἤθελαν, ἢ θὰ σκανδαλίζονταν, ἐὰν καταλάβαιναν.
Ὁ σπόρος, λοιπόν, λέγει ὁ Κύριος, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι σπόροι ἔπεσαν κοντὰ στὸν δρόμο εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἔπειτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ ἀφαιρεῖ τὸν λόγο ἀπὸ τὴν καρδιά τους. Οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὸ ἔδαφος μὲ τὶς πέτρες, εἶναι ὅσοι ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν δέχονται μὲ χαρά, ἀλλὰ δὲν ἔχουν ρίζα·προσωρινὰ πιστεύουν, καί, ὅταν δοκιμάζονται, ἀπομακρύνονται. Οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὰ ἀγκάθια εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἄκουσαν, ὅμως στὴν πορεία τους πνίγονται μέσα στὶς φροντῖδες, στὸν πλοῦτο καὶ στὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς· γι’ αὐτὸ δὲν φέρνουν ἀποτέλεσμα καὶ ὁ καρπός τους δὲν ὡριμάζει. Ὅσοι σπόροι ἔπεσαν στὸ καλὸ χῶμα εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ μὲ καρδιὰ καλοπροαίρετη καὶ ἀγαθὴ ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν διατηροῦν καὶ φέρουν καρπὸ μὲ ὑπομονή.
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ σποριᾶς. Ἦλθε στὴ γῆ, γιὰ νὰ σπείρει τὸν σπόρο τῆς ἀλήθειας στὶς καρδιές μας. Πότισε τὴ γῆ μὲ τὸν ἱδρῶτα Του, τὰ δάκρυά Του καὶ τὸ ἴδιο τὸ Αἷμα Του. Τὸ ἔργο τῆς σπορᾶς τὸ ἀνέθεσε στοὺς ἀποστόλους, στοὺς ἐπισκόπους, στοὺς ἱεροκήρυκες. Ἀλλ’ αὐτὸ τὸ ἔργο, ὅπως καὶ ἡ δουλειὰ τοῦ γεωργοῦ, ἀπαιτεῖ πολλὴ ὑπομονή.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παρομοιάζεται μὲ τὸν σπόρο, γιατί:
– Ὅπως ρίχνουμε ἀδιάφορα τὸν σπόρο στὴ γῆ, ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σπείρεται σὲ κάθε καρδιά.
– Μὲ τὸν σπόρο ἀρχίζει κάθε φυτό. Ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀρχὴ κάθε καλοῦ ἔργου.
– Χωρὶς τὸν σπόρο ἡ γῆ γεμίζει μὲ ἀγκάθια. Χωρὶς τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ οἱ καρδιές μας γεμίζουν μὲ κακὲς συνήθειες, σκέψεις καὶ πράξεις.
– Ὁ σπόρος ἔχει μεγάλη δύναμη. Μπορεῖ νὰ μετακινήσει ἀκόμη καὶ πέτρες. Ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μετακινεῖ τὶς κακίες καὶ τὰ πάθη μας.
Ἡ καρδιά μας εἶναι τὸ χωράφι. Ἀλλά, ὅπως ἐξαρτᾶται ποῦ πέφτει ὁ σπόρος, ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ καλλιέργεια τὸν κύριο ρόλο παίζει ἡ διάθεση τοῦ ἀνθρώπου, τί θέση λαμβάνει ἔναντι τοῦ θείου λόγου.
Ὁ Κύριος διακρίνει τέσσερις κατηγορίες ἀνθρώπων:
– Αὐτοὺς ποὺ οἱ καρδιές τους εἶναι σὰν τὸν δρόμο. Ὅπως στὸν δρόμο δὲν ἀνθίζει τίποτε, ἔτσι καὶ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνθίσει. Ἔχει καταπατηθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες, ἀπὸ τὴν ἀπιστία. Ἀπαξιοῦν νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τὸν περιφρονοῦν.
– Αὐτοὺς ποὺ οἱ καρδιές τους εἶναι σὰν τὸ πετρῶδες ἔδαφος. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν τολμοῦν νὰ παραμερίσουν ὅ,τι τοὺς ἐμποδίζει στὴν πνευματική τους καλλιέργεια. Ἐὰν τοὺς βρεῖ κάποια δοκιμασία, ἀμέσως κλονίζονται καὶ χάνουν τὴν πίστη τους. Τοὺς συμβαίνουν κάποια δυσάρεστα γεγονότα καὶ γι’ αὐτὸ ἀρνοῦνται ἀκόμη καὶ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ.
– Αὐτοὺς ποὺ οἱ καρδιές τους εἶναι σὰν τὸ χωράφι μὲ τὰ ἀγκάθια. Ἀναγνωρίζουν τὴν ἀξία τοῦ εὐαγγελίου, θέλουν νὰ σωθοῦν, ἀλλὰ συγχρόνως βυθίζονται σὲ περιττὲς ἀνάγκες. Κατὰ βάθος δὲν ἐκτιμοῦν τὰ θεῖα. Τοὺς ἀρέσει νὰ δουλεύουν σὲ δύο κυρίους, καὶ στὸν Θεὸ καὶ στὸν μαμωνᾶ. Κυνηγοῦν τὶς ἀπολαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Οἱ μέριμνές τους, οἱ ἀγωνίες τους γιὰ τὰ ὑλικὰ δὲν ἀφήνουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ νὰ καρποφορήσει· τὸν πνίγουν.
– Αὐτοὺς ποὺ οἱ καρδιές τους μοιάζουν μὲ τὸ καλὸ χωράφι. Ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν διατηροῦν μέσα τους μὲ καλὴ προαίρεση καὶ γι’ αὐτὸ καρποφοροῦν. Ὑπακούουν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἔχουν προκαταλήψεις. Ποθοῦν καὶ διψοῦν τὸν θεῖο λόγο. Οἱ καρδιές τους εἶναι σὰν τὸ εὔφορο χωράφι καὶ εἶναι πρόθυμες νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Μὲ κατάνυξη καὶ μετάνοια κατέχουν μέσα τους τὸν εὐλογημένο σπόρο. Ξερριζώνουν πάθη καὶ κακίες, κοσμικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες. Ἀλλὰ δουλεύουν μὲ ὑπομονή, μὲ διαρκῆ ἀγῶνα νὰ πετάξουν τὶς πέτρες καὶ τὰ ἀγκάθια. Μὲ πολλὴ προσπάθεια ἀγωνίζονται νὰ ριζώσει βαθειὰ μέσα τους ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Μὲ φόβο καὶ τρόμο δουλεύουν τὴ σωτηρία τους. Μὲ ταπείνωση, μὲ εἰλικρίνεια, μὲ ἐνδιαφέρον, μὲ εὐλάβεια δέχονται τὸ μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου καὶ τὸ ἀφήνουν νὰ καρποφορεῖ. Μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, μὲ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ ἀγωνίζονται νὰ φέρουν σὲ πέρας τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας.
Δὲν εἶναι εὔκολος ὁ ἀγῶνας. Ὁ διάβολος καὶ ὁ κόσμος μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ φρόνημά του θὰ φέρει πολλὰ ἐμπόδια. Χρειάζεται ὑπομονὴ πολλή, ἐπαγρύπνηση. Ὄχι νὰ ἀποκάνουμε, νὰ κουρασθοῦμε καὶ νὰ ἐγκαταλείψουμε. Ὁ ἀγῶνας εἶναι δικός μας· τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ Θεοῦ. Μὴ ἀποκάμεις, δουλευτὴ τῆς καρδιᾶς σου. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι αὐτὸς ποὺ θὰ ὑπομείνει καὶ θὰ ἐπιμείνει μέχρι τέλους, θὰ σωθεῖ. Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
